Na het bespreken van ons onderzoeksvoorstel en onze planning, nam Eugene ons mee naar de schoolbus die buiten het hek stond. We maakte kennis met de buschauffeur, omdat we maandagochtend graag mee willen rijden om de kinderen op te halen die erg ver wonen. De buschauffeur was erg vriendelijk naar ons en heette ons welkom. Na wat grapjes en gesprekjes te hebben uitgewisseld, kregen we best wel trek en besloten we ergens te gaan eten. Eugene had het idee om ons mee te nemen naar een verre plek waar ze een soortgelijke pizza serveren. We stapten in de taxi die ons meenam naar de andere kant van de stad. De dag ruilde zich al snel in voor nacht en we konden de stad weer op een hele andere manier beleven. Er werd ons verteld over de verschillende plekken waar we doorheen reden en we hebben zelfs de omheining van de privé jungle van de Ashanti koning gezien. Een gigantisch stuk grond, midden in de stad en dichtbegroeid. Ergens in die jungle hoort een groot paleis te staan. Het was alleen te donker om verder te kijken dan de eerste rij bomen. Ongeveer 1,5 uur later kwamen we aan op onze eindbestemming waar het helaas net zo donker was als in die jungle. Volgende keer beter, we gingen nu gewoon door naar de KFC voor een groot menu met alles erop en eraan. Onze taxichauffeur had nog nooit in de drive in besteld. Dat was voor hem dus een groot avontuur. Met onze burgers, patatjes, cola’s en milkshakes reden we blij richting het familiehuis. Eugene was daar nog niet langs geweest en wilde zijn oma graag even bezoeken. Ondertussen smulde de taxichauffeur van zijn KFC-menu terwijl wij binnen in huis zaten. Op de terugweg naar huis merkten we dat we een beetje inzakten, echter begon de avond pas net. We werden afgezet bij ‘Di Chicky’s Guest House’. Een guest house dat wordt gerund door een Nederlandse Ghanees die een prachtig complex heeft neergezet. Er zat een barretje in waar we met z’n vijven (Gideon, Priscilla, Eugene, Janne en ikzelf) lekkere drankjes konden nuttigen. We kregen een rondleiding door het complex en hebben alle leuke kamertjes mogen bekijken, voor als mijn nicht straks op bezoek komt! Nadat iedereen zijn drankje op had en na veel gelachen te hebben was het tijd om terug te keren. De guest House staat vlakbij de school, wat erg fijn is voor bezoekers. Bij terugkomst namen we nog snel een verfrissende douche en ploften we neer in bed.
Zaterdagochtend worden we heerlijk rustig wakker. Even helemaal niks. Priscilla bleef weer slapen, zodat ze ons kon helpen met het schoonmaken en wassen. En ja, ze denken nog steeds dat we dat niet kunnen haha. De twee grote aluminium bakken werden al klaargezet door Priscilla en Janne. We vinden het knap hoe de Ghanese vrouwen het harde werk rondom het huis zo goed vol kunnen houden, aangezien ze het meeste gebukt moeten doen. Wij hadden het wassen al snel gehad, omdat we het schoon vonden ruiken en niet meer zeep wilden verspillen (typisch Nederlands). Dit wassen duurde al met al nog zo’n 2,5 uur. Tussendoor werden we verrast met een heerlijk yoghurt ontbijtje met fruit door Janne. Wat een lieverd in het toch! Na het wassen had Priscilla voor ons een bord met rijst, vis, vlees en sla gehaald. Helaas hadden we net een bak met yoghurt op en hadden we niet veel trek. Maar proberen doen we altijd. We hebben die middag wat dingen voor onszelf gedaan. Priscilla heeft de hele middag geslapen en wij hebben gelezen, in ons logboek geschreven of aan het blog gewerkt.
Omdat we deze week veel rijst hadden gegeten en erg trek hadden in iets anders, heb ik een poging gedaan tot het maken van hutspot met Ghanese ingrediënten. Dan heb ik het vooral over de yam: een gigantische groente die onder de grond groeit en overeenkomsten heeft met de aardappel die we van Nederland kennen. De hutspot was nog best goed gelukt. De verhoudingen waren niet helemaal gelijk, maar we vonden het allebei wel lekker! Toen we het Gideon lieten proeven, verklaarde hij ons voor gek. Hij snapte niet dat wij dat konden eten haha. We sloten af met een ijsje en besloten in de avond een film te gaan kijken. Het werd een waargebeurde oorlogsfilm die over de ontvoering van Adolf Eichmann ging. Eugene, Janne en ik hebben aandachtig naar de spannende film zitten kijken, terwijl Priscilla rustig in slaap viel. Toen de film af was zijn wij ook allemaal onder de lakens gekropen!
De volgende morgen werden we laat wakker. Niemand had de wekker gezet, dus we konden een keertje uitslapen! Janne maakte voor iedereen een ontbijtje en tijdens het ei bakken, verbrande ze haar been aan de hete olie die opspatte. We deden deze dag helemaal niks! Priscilla lag ziek op de grond en wij zorgden voor haar en keken een serie op tv. In de avond zouden we naar het familiehuis gaan, maar omdat we Eugene de hele dag nog niet gezien hadden en niet wisten wat het plan was, besloten we om thuis weer eens lekker pannenkoeken te gaan bakken. Na het dansen in de keuken en het veel te snel eten, hebben we nog wat diepgaande gesprekken gevoerd. Het was buiten lekker cool en we kwamen wel een beetje tot rust. Op een gegeven moment kwam ook Priscilla naar buiten om daar haar kleren voor de volgende schooldag te strijken. Ook Janne moest haar witte blouse nog strijken en ondanks de waarschuwing, wist ze zich alsnog aan de strijkbout te verbranden. Wat is het toch een handig kind! Na nog even snel een les voor te bereidden, zochten we ons bedje op. We zijn klaar voor maandag!
Een kleuter getekend door Janne
Reactie plaatsen
Reacties
Can’t wait toooooo seee it all!!