Onze vakantie sloten we af met een feestje. De avond van te voren werd alles klaar gelegd. De volgende ochtend kon het optutten beginnen. De dresscode was rood-wit-goud en met wat winkelen de afgelopen dagen en wat kleding wisselingen, zag iedereen er fabulous uit. Met onze haartjes mooi en onze lipjes rood gingen we op pad. Giechel de giechel. Met zijn allen zaten we in de trotro. Gelukkig vielen we niet zo op tussen alle mensen in hun zondagse kleding. (Naast dat we opvallen omdat we blank zijn…) Nadat ook Priscilla zich had omgekleed, werden er nog wat foto’s gemaakt met allemaal mobieltjes en de camera van Nathalie. Een kleine fotografie cursus verder (waar moet je door heen kijken en op welk knopje moet je op drukken), gingen we met zijn vijfjes op pad.
Over grind wegen, afdalingen, afvalhopen en een brug vol gaten, kwamen we aan bij ons doel. De plek van de bruiloft. En daar was ze: de bruid. Zo mooi, maar ‘O jee! We moeten snel naar binnen!’ Door een achteringang te nemen, konden we naar binnen. Hier werden we opgewacht door fotograven, filmcamera’s, een hele kerk vol mensen, een bruidegom… Ow verkeerde ingang… Snel mengen we ons met de menigte en twee seconde later kwam de bruid binnen. En ja, ze was nog steeds heel mooi!
De ceremonie was volledig in het twi en natuurlijk hadden we dat al veel geoefend, maar we begrepen er niet zo veel van. Met veel dansen, lachen, zingen en bidden, mocht er uiteindelijk gekust worden. Maurenna en ik verzamelde allemaal kindjes en hier hebben we een paar uur mee op schoot gezeten. Dit was voor ons en de kinderen erg leuk, want dat twi gebrabbel vonden we niet zo interessant. Ook een aantal leerkrachten van het New Destin Education Centre waren aanwezig en die waagden er wel een dansje op. Een onderdeel van de bruiloft was de veiling. Er werd drinken en eten geveild en wij wisten nog twee flessen mandarijn “champagne” te kopen.
Blij met onze aanwinst moesten we helaas onze kinderen weer terug geven aan de mamma’s en hadden we erg trek. We hadden namelijk nog niet ontbeten en we voelden ons erg flauw. Er werd een goodiebag met wat te eten voor ons geregeld en zo zaten we met zijn allen voor de kerk hiervan te genieten. Tijdens onze poging om naar huis te gaan werden we terug de kerk in getrokken en moesten we nog op de foto met het bruidspaar. Ook werd Maurenna nog even het podium opgeduwd en speelde ze op de gitaar. Op weg naar huis haalden we nog een ijsje en nodigden we de vrienden van Priscilla uit om een keer pannenkoeken met ons te komen eten.
Reactie plaatsen
Reacties